czwartek, 4 sierpnia 2016
Mea culpa, mea maxima culpa
piątek, 4 marca 2016
Co o kp mówi WHO?
niedziela, 14 lutego 2016
KP a MM :)
środa, 3 lutego 2016
Partnerstwo
Dzisiaj będzie troszkę mniej o Dzieciach, a więcej o nas, Dorosłych :-) Każdy z nas wie, że kiedy pojawiają się na teście dwie kreski, to wszystko się zmieni, w końcu na świat przyjdzie nowy człowiek, więc nie można oczekiwać że wszystko będzie jak dawniej. Nocne imprezy, wypady poza miasto tu i teraz, spotkania ze znajomymi w dowolnym momencie, to wszystko niestety (a może stety) zejdzie na dalszy plan. Nie każdy jest na to gotowy, nie każdy zdaje sobie sprawę, że należy inaczej poustawiać priorytety, że w pierwszych latach życia tego małego człowieka, praktycznie cała nasza uwaga jest skupiona na nim. Dlaczego praktycznie? Bo poza tym Małym Pępkiem Świata, jest jeszcze nasz Partner, któremu nagle z przyjściem na świat Potomka, wali się wszystko co do tej pory znał, w czym czuł się bezpiecznie. Nagle uwaga, która była skupiona na nim, przelana została na nowego członka rodziny. Z własnego doświadczenia wiem, że nie jest łatwo pogodzić rodzicielstwo z partnerstwem, kiedy 24 godziny/dobę musimy się w całości poświęcić Maluszkowi, kiedy musimy dojść do siebie po trudach porodu, czasami zmagać się z depresją, Baby Blusem lub szeregiem "dobrych rad" udzielanych nam przez wszystkich napotkanych na naszej drodze fachowców, od wychowywania dzieci. Ale żeby nie było tak kolorowo, to nie tylko Partnerka musi stanąć na wysokości zadania. Partner w końcu też jest osoba dorosłą i na tyle rozumną, że powinien sam zdać sobie sprawę z tego, że opieka nad Dzieckiem nie polega na słynnym "siedzeniu w domu", przy gazetce, kawusi i płoteczkach z przyjaciółmi. Musi zrozumieć, że pierwsze miesiące nie są łatwe dla żadnej ze stron i żeby wszystkim było łatwiej, to należy sobie pomagać i się wspierać. Wyręczać się nawzajem przy obowiązkach, zarówno tych przy dziecku, jak i domowych i przede wszystkim nie mieć pretensji do tej drugiej połówki o to, że jest zmęczona, że nie ma obiadu i jest nieposprzątane. Wiecie dlaczego? Bo to minie i znowu przyjdzie czas, że wszystko wróci do normy. No prawie wszystko. Bo czy chcemy, czy nie Dziecko wszystko zmienia i tylko od Was zależy czy jego przyjście na świat, wzmocni Wasze relacje, czy też nie. Życzę Wam wszystkim, dużo siły, cierpliwości oraz mądrych decyzji :)
wtorek, 2 lutego 2016
"Rycz Mała, rycz"
Kto nie słyszał nigdy stwierdzenia 'Dziecko płaczem wymusza!' łapka w górę. Co nikt? Tak, myślałam. Każdy to słyszał i to nie raz, a milion razy. Mnie tylko zastanawia, jak niby taki Maluch, ma nam zasygnalizować, że potrzebuje bliskości, żeby ktoś go przytulił, że jest głodne, znudzone albo ma mokro? Raczej nie spodziewałabym się po noworodku (ani po żadnym Dziecku, które jeszcze nie potrafi mówić) czegoś w stylu:
'Mamo/Tato nudzę się, czy moglibyście mi poczytać książkę?'
Jedynym sposobem jego komunikacji ze światem, jest płacz i jest to normalne i naturalne, jak oddychanie. A naszym obowiązkiem, jest reakcja na niego. Dla tego nowego człowieka, jest on jedynym językiem jaki zna, dla niego płacz jest tym samym co dla nas dorosłych mówienie. I tylko dlatego, że my mówimy w sposób zrozumiały dla innych, nasze potrzeby mają być zaspokajane? Dlaczego nie wsłuchać się w swoje Dziecko i nie nauczyć się jego języka, aby go zrozumieć? Wiem, że istnieją różne metody wychowawcze, jak np. słynne cry it out, czyli pozostawienie Dziecka niech się wypłacze, bo inaczej wejdzie Ci Rodzicu na głowę. Proszę Was teraz, postawcie się w sytuacji Dziecka. Wy macie problem, Wy potrzebujecie wsparcia, pomocy, przytulenia, a Wasz partner co robi? Zaprowadza Was do drugiego pokoju i zostawia sam na sam z Waszymi emocjami, lękami, potrzebami, i czeka aż sami się z nimi uporacie. Jaki będzie tego efekt? Zamkniecie się w sobie, po kilku nieudanych próbach zwrócenia na siebie uwagi, zaprzestaniecie tych prób, bo uznacie że to i tak nic nie da. To samo tyczy się Dzieci, one też przestaną płakać, ale nie dlatego że się usamodzielniają, tylko dlatego że wiedzą, że nikt do nich nie przyjdzie, nikt nie zareaguje na ich wołanie.
Osobiście nie widzę sensu w przetrzymywaniu swojego Dziecka, gdy ono ewidentnie nas potrzebuje. Według mnie, ma to tylko na celu pokazanie 'kto tu rządzi' i nie ma to nic wspólnego, z opieką nad tym bezbronnym Maleństwem. Jakiś czas temu, na jednym z forów, przeczytałam wpis matki, która w ten właśnie okrutny sposób, próbowała nauczyć swoją Córeczkę, że Rodzic nie jest na każde zawołanie, oraz że płaczem niczego na niej nie wymusi, przypuszczam, że jakby potrafiła mówić, to by powiedziała, że nie chce zostać sama w ciemnym pokoju, w pustym łóżeczku. Że nie chce spać sama, że potrzebuje bliskości. Powiem tak, udało im się, odnieśli sukces, zasnęła sama w tym łóżeczku, wiecie jakim kosztem? Płakała około 30 min. Nie, w sumie to ona nie płakała, ona wręcz ryczała, zanosiła się. Zwymiotowała do tego łóżeczka z wysiłku, po czym zasnęła w nim ze zmęczenia i bezradności, bo nie mogła zrobić nic więcej, by ściągnąć do siebie swoich Rodziców. Wiecie co mnie jednak najbardziej w tym opisie zdruzgotało? To, że jak ona juz w końcu zasnęła, jej opiekunowie, postanowili przenieść ją do swojego łoża, bo tak samotnie wyglądała w tym swoim łóżeczku. Ja się pytam, w imię czego zafundowali swojemu Dziecku taką traumę? Aby nie usłyszeć od przypadkowych osób 'nie dajcie sobie wejść na głowę, tym płaczem ona wymusza, ona Wami manipuluje'? Naprawdę sądzicie, że tak małe dziecko wie co to manipulacja? Nie sądzę. Jedyne czego się może nauczyć, jeżeli będziecie reagować na jego wołanie, to tego że jest kochane, że jego potrzeby też są ważne i że zawsze może na Was liczyć!
niedziela, 31 stycznia 2016
Wyśpijmy się razem, czyli współspanie
Witajcie!
O tym, że sen jest ważny wie chyba każdy. O tym, że spać się da chyba wszędzie, nie trzeba nikogo przekonywać. Bo da się: na stojąco i siedząco, na leżąco, w aucie, samolocie, pociągu, w ciszy i hałasie. Dosłownie, gdzie (po)padnie :-) Tylko poza samym faktem snu, chodzi też o jego jakość. Nie sztuka spać na twardej podłodze, jeżeli po przebudzeniu z bólu nie będzie można się z niej podnieść, prawda? Przerywany nocny sen, też nikomu nie sprzyja. Może znacie sytuację (a może wszystko jeszcze przed Wami) gdzie Wasz ukochany Noworodek/Niemowlak/Starszak budzi się milion razy w nocy na pierś. Zanim Wy się dobudzicie to On już nie śpi, tylko płacze, bo nie słyszeliście jego 'kwilenia'. Wstajecie aby wyjąć go z łóżeczka i nakarmić, najlepiej na siedząco, żeby przypadkiem nie zasnął na Waszym łóżku. Po karmieniu lulanie Malucha od nowa i stres przy odkładaniu do łóżeczka, bo może się obudzić! Zanim te wszystkie czynności zostaną wykonane i Ty drogi Rodzicu ponownie zapadniesz w cudowny, głęboki i tak potrzebny sen..tak! Dzidziuś kolejny raz przebudzi się, a Ty razem z nim :-)
A co byś Rodzicu powiedział na współspanie? Tylko proszę, powstrzymaj się od stwierdzenia, że się przyzwyczai i nie będzie chciało spać w swoim łóżeczku, a później w swoim pokoju. Serio? Widziałeś kiedyś 18to latka śpiącego ze swoimi rodzicami? Bo ja nie! Każde dziecko, na pewnym etapie swojego rozwoju, chce spać samo, chce się usamodzielnić. Wiadomo, każde dziecko jest inne, dojrzewa do tego, w różnym czasie, ale każde w końcu ląduje 'na swoim'.
Poza tym, współspanie ma wiele zalet. Oto i one:
- współspanie zmniejsza wystąpienie SIDS, w pierwszy roku życia Malucha (co to SIDS? Zespół nagłej śmierci łóżeczkowej-nie łóżkowej!) Spytacie dlaczego?Bo Dziecko czuje Rodzica, jest przy nim bezpieczne, nie łapie bezdechów, które wywołane są przez separację z Rodzicem, przez co Dziecko przechodzi w stan obronny, w czasie którego wyzwala się hormon stresu, kortyzol.
- tworzy się i umacnia więź pomiędzy Rodzicem a Dzieckiem
- Maluch, poprzez kontakt z Rodzicem normuje sobie sen, tętno i oddech
- ma stały dostęp do piersi, nocnego mleka, które jest bardziej tłuste i wspomaga rozwój mózgu oraz pobudza laktację
- dzięki współspaniu, Matki statystycznie śpią o godzinę dłużej i ich sen jest bardziej efektywny, pomimo tego iż mają pełną świadomość, że śpi koło nich dziecko
- podnosi poziom hormonu miłości - bo nie ma nic piękniejszego, niż uśmiech Twojego Dziecka zaraz po przebudzeniu
- zmniejsza ryzyko wystąpienia depresji poporodowej i Baby Blues
Istnieją pewne reguły bezpiecznego współspania:
- nie śpij z Dzieckiem jeżeli jesteś bardzo zmęczona/y, Twoja czujność maleje!
- Rodzicu, nie śpij z Dzieckiem jeżeli jesteś osobą palącą, spożyłeś alkohol, leki nasenne lub środki odużające
- nie kładź Dziecka do spania na wersalce lub łóżku wodnym
- nie śpijcie pod jedną kołdrą
- pilnuj aby dziecko nie spało obok lub na poduszce
Myślę, że pomimo tych kilku zasad, współspanie ma same zalety, które warto przetestować na sobie samych :-)
Kolorowych snów <3
czwartek, 28 stycznia 2016
Mały człowiek, to nie szczeniaczek - szacunek
Witajcie ponownie po dłuższej przerwie. Dzisiaj będzie dość poważnie, bo o szacunku do dziecka.
Czym jest szacunek? Oto, co ma w tym temacie, do powiedzenia Wikipedia: poważanie, uszanowanie, poszanowanie, respekt, atencja, estyma, pokłon, uznanie. Fajne, nie? Tylko jak to zdobyć? Jak sprawić, żeby ten Maluch, który jest częścią mnie, widział we mnie, swoim Rodzicu, autorytet? Żeby kiedyś, jak dorośnie, powiedział, że chce być taki jak Mama albo Tata? Jak często się zdarza, wyjścia są dwa. Pierwsze z nich, trudniejsze, wymagające od nas dorosłych siły, cierpliwości, samozaparcia, a przede wszystkim zmiany myślenia: poprzez szacunek. Drugie, niestety gorsze, ponieważ przechodzące, poniekąd, z pokolenia na pokolenie: poprzez tresurę, zastraszanie, czasami nawet bicie (tak, dawanie klapsów też jest biciem!).
Niestety większość Rodziców, podchodzi do wychowywania swoich Pociech, na zasadzie: mnie Rodzice bili/karali/odsyłali do pokoju/i tu prosze sobie wstawić, inne sposoby tresury, i wyrosłem/am na człowieka. Tak, naprawdę ludzie myślą, że skoro mnie rodzice bili i żyję, to moje dziecko też będzie. Całkiem niezła wymówka, nie? Tylko, pytam się Was, młodzi Rodzice, czy Wy naprawdę chcecie, żeby Wasze dziecko było grzeczne, bo będzie się bało, że jak coś przeskrobie (w Waszym mniemaniu, bo ono tak naprawdę, poznaje świat i granice, które Wy mu wyznaczacie), to dostanie lanie, albo karę niewspółmierną do 'czynu'? Wiecie, że taki sposób wychowania doprowadzi do tego, że Wasze dziecko, będzie bało się okazywać emocje, że nauczy się kłamać, tylko po to żeby nie rozgniewać, któregoś z Was, bo kolejny raz będzie się bało Waszej reakcji? Naprawdę chcecie żeby Wasze dziecko Was się BAŁO? Te wszystkie półśrodki, które mają na celu, pomóc wychować Wam, grzeczne, ułożone, słuchające się dziecko, tak naprawdę pomogą Wam stworzyć pustego, bojaźliwego, młodego człowieka, bojącego się żyć po swojemu, bojącego się mieć swoje zdanie! Tak właśnie wygląda tresura. Bo jak inaczej nazwać , sposoby wymuszenia pewnych zachowań, na kimś kto jest, od nas Rodziców, mniejszy, bezbronny?
Jest drugie wyjście. Szacunek za szacunek. Trudne do zrobienia, ale możliwe. Co powiecie, na traktowanie dziecka jak dorosłego? Wiem, wiem - zwariowała! A co jeśli nie? Jeśli jest to jakieś wyjście? Czemu by nie spróbować? Przecież to nie takie skomplikowane. Codziennie wchodzicie w interakcje z innymi dorosłymi: w domu, w sklepie, urzędzie, poczcie, pracy i dnia by mi nie starczyło, żeby wymienić te wszystkie miejsca. Odpowiedzcie, sobie sami, czy jest Wam trudno, w tych sytuacjach zachować się z szacunkiem dla drugiego człowieka? Czy jak się pokłócicie, ze swoim partnerem, to zamykacie go w drugim pokoju, żeby ochłonął? Pewnie nie. Czy jak w urzędzie lub pracy, coś nie idzie po Waszej myśli, to bierzecie urzędniczkę albo pracownika przez kolano albo odsyłacie do kąta? Pewnie nie. To czym zawinił Wasz Maluch, że jemu to robicie? Przecież on się dopiero uczy swoich emocji, jak sobie z nimi radzić, jak je rozróżnić. Poznaje granice, to że jego słowo także ma moc sprawczą. To są dla niego nowe sytuację, z którymi sam, bez Waszej pomocy i wsparcia, nie da sobie rady. Czy to tak ciężko wytłumaczyć, dlaczego np. nie może używać noża? Zamiast krótkiego: nie, bo ja tak powiedziałem/am, przystanąć na chwilę i z szacunkiem do własnego DZIECKA, wyjaśnić, równocześnie nazywając jego emocje, dlaczego nie?
Wychowanie dziecka, nie jest proste. Nie ma idealnego przepisu, mówiącego w jaki sposób to zrobić, żeby było dobrze. Moja rada jest taka. Zastanówcie się, czy chcecie aby w przyszłości Wasze dziecko było wrażliwe, empatyczne, potrafiące okazać szacunek Wam i innym. Jak już sobie odpowiecie, to starajcie się za wszelką cenę, na takie je wychować, a Wasz trud się opłaci!
Dobranoc <3
poniedziałek, 25 stycznia 2016
Oto moja zdobycz :-D
Zdjęcie przedstawia, zaświadczenie ukończenia kursu na Doradcę Noszenia ClauWi® :-) Od tej chwili mogę udzielać konsultacji, Rodzicom którzy chcieliby nauczyć się prawidłowo wiązać swoje Maluchy w chustach :-) Osoby, mieszkające w Gliwicach i okolicach (do 30 km, dalsze odległości, będą rozpatrywane indywidualnie) zainteresowane takim instruktażem, proszę o kontakt na maila chustosandra@gmail.com.
Doradca Noszenia ClauWi®
Jest jest jest :-) udało się! Dałyśmy radę! Jest nas 6, w weekend brałyśmy udział w szkoleniu, na Doradcę Noszenia. Oj, działo się :-) Szkolenie było prowadzone przez trenerkę Izę Banach-Kubik, która wprowadziła taką atmosferę, że pomimo mrozu, nas grzały tak emocje, że aż temperatura na dworze wzrosła, a śnieg topnieje :-D Grupa również dopisała. Dawno nie miałam okazji, spotkać w jednym miejscu, tylu kobiet, które spędziły ze sobą 3 dni i się nie pozagryzały :-P Co ważniejsze, nawiązały ze sobą taki kontakt, że nie da się tego opisać słowami! Iza, jeszcze raz dziękuję, za tak pozytywne doznania :-)
piątek, 22 stycznia 2016
Przerwa techniczna
Z powodu mojego uczestnictwa w szkoleniu, które będzie trwało do niedzieli, kolejny post pojawi się po weekendzie. O tym co to za kurs, napiszę po jego zakończeniu. Przepraszam za niedogodności :-)
środa, 20 stycznia 2016
Kraina mlekiem płynąca - karmienie piersią
Witajcie :-) dotarłam do najobszerniejszego filaru Rodzicielstwa Bliskości, spośród wymienionych TUTAJ. Karmienie piersią, w skrócie kp :-D Temat bardzo mi bliski, ponieważ karmię moją Córeczkę, przeszło 18 miesięcy. Od pierwszego dnia. Ani Ona, ani ja nie wiemy co to mm (mleko modyfikowane, chyba, że rozwiniemy ten skrót jako mleko matki ;-) ), i nie mamy zamiaru przestać, chyba że Córa postanowi inaczej. Nasza mleczna przygoda trwa, ponieważ miałam to szczęście, że rodziłam w szpitalu, który jest prokp, więc zamiast słyszeć teksty w stylu:
- dziecko się nie najada, trzeba dać butle z mm
- ma Pani małe piersi, nie ma w nich pokarmu, trzeba dać butle, z mm oczywiście
- ma Pani niewartościowy pokarm, dajemy butle, z mm
- dziecko płacze? Pewnie głodne, dajemy butle, z mm, itd.,
były, pielęgniarki, położne i doradcy laktacyjni, którzy wspierali, mówiąc nam, młodym matkom, że:
- pokarm zawsze jest
- przystawiać przystawiać, przystawiać
- im częściej dziecko ssie, tym więcej jest pokarmu
- itd.
Należy również pamiętać, że dziecko ssie, nie tylko dlatego, że jest głodne, ono w ten sposób zapewnia sobie bliskość i bezpieczeństwo, więc nie powinno nikogo dziwić, ze Bobas 'wisi na piersi' 24h, on w ten sposób zaspokaja swoje potrzeby.
Wokół karmienia piersią, urosło wiele mitów, dodatkowo najczęstszy brak wsparcia personelu medycznego oraz najbliższej rodziny, powoduje, że młode mamy przestają wierzyć w siebie, i w to że są w stanie wykarmić własne dziecko, własną piersią!
Ja wiem, że dla wielu kobiet, butla to również proste rozwiązanie, bo nakarmić może wtedy każdy, bo co to za problem, wsypać troszkę proszku, zalać wodą, zamieszać, podgrzać i gotowe? Matka nie jest wtedy 'uwiązana' do dziecka, można je zostawić: z Ojcem, Babcią, Dziadkiem, Ciocią i całą resztą świata, ale powiedzmy sobie szczerze, w czym mm jest lepsze od mleka matki?
Widziałyście, kiedyś drogie mamy, kota, psa albo inne ssaki, które zamiast swojego mleka, podają potomstwu butelkę, ze sztuczną mieszanką?
Po to my kobiety mamy piersi, żeby nimi karmić swoje dzieci!
Niestety nie da się w jednym poście, napisać wszystkiego na ten temat, dlatego też postanowiłam, poświęcić kp, cały miesiąc luty:
- przedstawię w nim porównanie składu obu mlek
- obalę najczęściej pojawiające się mity
- opiszę problemy, z którymi możecie się spotkać w czasie swojej drogi mlecznej
- podlinkuję Wam fachowe strony promujące kp
- wyjaśnię Wam czym jest kpi (karmienie piersią inaczej) oraz dkp (długie karmienie piersią)
- przybliżę, również zalecenia WHO ( Światowa Organizacja Zdrowia)
- dlaczego butelka i smoczek to zło
- dlaczego personel medyczny promuje sztuczne mieszanki
Żeby było jasne, ja nie potępiam matek, które wybrały butelkę, nie mnie oceniać powody które nimi kierowały. Porównanie tych dwóch sposobów karmienia, ma Wam tylko ułatwić wybór tej naturalnej metody, zgodnej z naturą :-)
poniedziałek, 18 stycznia 2016
Nosimy się - chustoprzygoda
Jak już wspominałam TUTAJ, nosić trzeba! Pytanie tylko jak? Na rękach? I tu najczęstsze powody, aby tego nie robić:
- bo dziecko ciężkie już i ręce bolą
- ręce zajęte, nie mogę nic zrobić, a przecież dom sam się nie posprząta, a obiad nie ugotuje
- nie mogę wiecznie nosić Malucha, bo muszę też czas poświęcić Starszakowi
- bo się przyzwyczai
- bo, bo, bo....
Jest na to rozwiązanie! Chusta! Tak, tak, taki długi kawał materiału Wam pomoże, a niektórych z Was uratuje! W późniejszym okresie, kiedy dzidziuś już sam potrafi siadać, można rozpocząć przygodę z nosidłem ergonomicznym.
Ja moją przygodę z chustą, rozpoczęłam dopiero jak Córcia skończyła 15 miesięcy. Do dzisiaj żałuję, że się tak późno zdecydowałam, ale co zrobić, mądry Polak po szkodzie :-) Pomimo to, Córka zaakceptowała chustę i czasem sama dopomina się o wrzucenie na plecy. Także jeśli intuicja podpowiada Wam, żeby wiązać Malucha, to pamiętajcie, że nigdy nie jest na to za późno :-)
Chusta ratuje zawsze i wszędzie:
- na spacerze, gdy wózek jest be (można zainwestować w chustę, zamiast w wózek)
- podczas ząbkowania
- podczas kangurowania
- gdy potrzebujemy ogarnąć w domu (chociaż ja wychodzę z założenia, że ja nie mam bałaganu w domu, tylko mój dekorator wnętrz ma 1.5 roku)
- gdy są problemy z zasypianiem
- jako hamak
- do zabaw, typu przeciąganie
- i co Wam tylko przyjdzie do głowy B-)
Rodzajów chust i nosideł, jest na rynku naprawdę sporo. Dlatego zanim podejmiecie jakiekolwiek decyzje o ich zakupie, poczytajcie trochę. Dowiedzcie się czym różnią się nosidła od wisiadeł, kangurek od kieszonki? Czym jest pp? Nowa czy używana? Po co łamie się chustę? Itd. Te i inne ciekawostki chustonoszenia, pojawią się po zakończeniu wpisów o filarach RB :-)
Poniżej efekt dwóch miesięcy noszenia..tylko chusta trochę za krótka :-D